Turystyka w obszarach odmiennych kulturowo - praktyki

Program: UCZENIE SIĘ PRZEZ CAŁE ŻYCIE
Pod-program: LEONARDO DA VINCI
Akcja: LEONARDO DA VINCI Projekty Partnerskie

OPIS PRZEDMIOTU
Nazwa przedmiotu Turystyka w obszarach odmiennych kulturowo
Kod przedmiotu  
 
Wydział  
Instytut/Katedra  
Kierunek turystyka i rekreacja
Specjalizacja/specjalność  
Poziom organizacyjny studiów studia pierwszego stopnia
System studiów stacjonarne
Rok/semestr    
 
Tytuł i/lub stopień naukowy/tytuł zawodowy, imię i nazwisko prowadzącego/ prowadzących przedmiot  
 
Liczba godzin dydaktycznych 2 tygodnie
Liczba punktów ECTS  
Opisywana forma zajęć zajęcia praktyczne w terenie
Rygor zaliczenie na ocenę
Typ przedmiotu specjalistyczny
Język wykładowy język polski lub język angielski
 
Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Opanowanie wiedzy z przedmiotów: „Podstawy turystyki” i „Geografia turystyczna świata” oraz wykładów i konwersatoriów z przedmiotu „ Turystyka w obszarach odmiennych kulturowo”
Założenia i cele przedmiotu (w formie efektów kształcenia)

Wiedza:
- student zna najważniejsze elementy tupu kultury właściwe dla poszczególnych religii i wynikające z nich zasady postępowania dla turystów
- student zna schemat funkcji i dysfunkcji turystycznych, koncepcję kontaktu kultur, szoku kulturowego itd.

Umiejętności:
- student posiada praktyczne umiejętności dotyczące kulturowego savoir vivre`u wynikającego z poszczególnych kultur religii
- student posiada umiejętność przekazywania ww. wiedzy uczestnikom ruchu turystycznego (w tym odpowiedniej argumentacji)  

Treści programowe przedmiotu

Z uwagi na ograniczone możliwości (kosztowe oraz formalne) organizacji praktyk w krajach buddyzmu i hinduizmu, zajęcia praktyczne dotyczą „fragmentu” treści realizowanych w trakcie nauczania kameralnego na uczelni. Spośród krajów UE oraz krajów partnerskich, najlepszym obszarem do realizacji praktyk jest Turcja lub Izrael. Treści przedmiotu zależą od miejsca realizacji praktyk oraz możliwości wynikających z charakteru organizacji goszczącej (stowarzyszenie, touroperator lub hotel).
Na przykładzie kultury islamu lub kultury judaistycznej studenci analizują rzeczywiste sytuacje i zachowania w odrębnych kręgach kulturowych i religijnych. Uczą się

- jak i kiedy przekazywać turystom informacje aby unikać sytuacji niepożądanych
- w jaki sposób realizować imprezy turystyczne, tak aby odbywały się z poszanowaniem lokalnej kultury (zgodnie z paradygmatami turystyki zrównoważonej)
- praktycznych zachowań wynikających z lokalnego savoir vivre’u (zachowanie przy stole, grzeczność na co dzień),
- w jaki sposób angażować społeczności lokalne do współpracy w sektorze turystycznym,
- możliwości i zasad wsparcia dla odwiedzanych obszarów (stowarzyszenia, fundacje itd.)
Studenci mają ponadto okazję obserwacji rzeczywistych zachowań turystów oraz wynikających z nich funkcji i dysfunkcji turystycznych.

Treści przedmiotu:
1. Najważniejsze walory turystyczne związane z obecnie występującą kulturą i religią (religiami) oraz pozostałe – praca z mapą i katalogami turystycznymi - kwerenda terenowa,
2. Analiza kwerendy terenowej - charakter wykorzystania walorów - funkcje i dysfunkcje turystyczne
3. Przygotowanie do pilotażu i przewodnictwa w obszarach odmiennych kulturowo, - analiza charakteru wyjazdu : czy odbywa się w miejsca sakralne, czy turyści „wkraczać będą”  w obszary zamieszkałe przez tradycyjne zbiorowości (nawet jeśli celem wycieczki nie jest kultura lecz np. atrakcyjny wodospad) itd. - opracowanie informacji do przekazania turystom przed wycieczką - opracowanie informacji przekazywanych w trakcie wycieczki
4. Realizacja opracowanej wycieczki - przekazanie informacji przed wycieczką - pilotaż wycieczki Realizacja może odbywać się zarówno w grupie praktykantów jak i dla rzeczywistej grupy turystycznej.
5. Analiza zrealizowanych wycieczek
6. Wnioski do treści katalogów turystycznych – propozycje opracowania katalogów.  

Metody dydaktyczne praca w terenie (studia przypadku), kwerenda terenowa, praca własna, dyskusje konwersatoryjne
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu – wymagania i system oceniania Zaliczenie
 
Literatura podstawowa Mikos von Rohrscheidt, A. "Turystyka kulturowa. Fenomen, potencjał, perspektywy." Gniezno: KMB Druk (2008).
Przecławski K. (1999): Turystyka a religie, WSHGiT, Warszawa
Dłużewska A. (2005): Pilotaż w krajach odmiennych kręgów kulturowych –przykłady z krajów islamu, buddyzmu i hinduizmu (w:) Pilotaż i przewodnictwo- nowe wyzwania, Kruczek Z. (red.), Proksenia, Kraków.
Dłużewska A. (red.) (2011): Nowe wyzwania edukacji turystycznej: turystyka w obszarach odmiennych kulturowo i przyrodniczo cennych. Turystyka osób niepełnosprawnych”  
Literatura uzupełniająca (w tym portale internetowe) Arthur L.B. (1990): Religion, Dress and the Body, Berg, Oxford.
Dąbrowski E. (red., 1957): Religie świata, PAX, Warszawa.
Eliade M. (1996): “Sacrum i profanum”. O istocie religijności, Wyd. KR, Warszawa.
Kołodziejczyk A. (1979): Rola elementów kultury w turystyce, Instytut Turystyki, Warszawa.
Przecławski K. (1997a): Etyczne podstawy turystyki, Albis, Kraków.
Tokarski S. (1987): Jogini i wspólnoty: nowoczesna recepcja hinduizmu,  Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.  
           .....................................................       .........................................................................................................................................                                                    data                                                     podpis prowadzącego przedmiot/ koordynatora przedmiotu*

Projekt został zrealizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej
w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”