Zespół badawczy: Małgorzata Wrzesień, Jacek Jachuła, Karolina Tymoszuk
Postępująca urbanizacja jest procesem nieuniknionym, dlatego należy zaplanować, w jaki sposób dostosować miasta, by były odpowiednim miejscem dla realizacji usług ekosystemowych, w tym zapylania. W ostatniej dekadzie pojawiło się wiele publikacji wskazujących, że miasta, stanowiące mozaikę różnego rodzaju siedlisk, mogą być ostoją dla roślin nektaro- i pyłkodajnych, a przez to- dla owadów zapylających. Wnioski takie oparte są jednak zazwyczaj o ocenę składu flory oraz liczebności i różnorodności owadów w pojedynczych typach siedlisk, np. ogrodach czy łąkach kwietnych. W celu jak najdokładniejszej oceny potencjału obszarów zurbanizowanych dla wsparcia owadów zapylających, niezbędne jest podejście systemowe, uwzględniające różne typy siedlisk. Zespół badawczy ocenia skład gatunkowy, różnorodność i kompozycję flory w zróżnicowanych formach aranżacji zieleni miejskiej (np. parki, skwery, ogrody) czy zbiorowiskach formujących się spontanicznie wzdłuż układów liniowych, np. wzdłuż dróg czy torów kolejowych. Siedliska te mogą stanowić nisze dla rozwoju owadów zapylających, tzn. dostarczać im pokarmu oraz miejsc do gniazdowania. Nasze badania wnoszą wkład do toczącej się dyskusji na temat potencjału siedlisk na terenach miejskich do wzbogacania zasobów pokarmowych dla zapylaczy.
