Kino niejednokrotnie stara się przekraczać granice tego, co dla zwykłego śmiertelnika często pozostaje nierozpoznawalne. Bohaterka „Memorii” poprzez dźwięki, jakie odbiera tylko ona, odbywa podróż w czasie i przestrzeni. Stając się pomostem pomiędzy światem umarłych i żywych. Ośmiolatka z „Małej mamy” chciałaby przeniknąć do duszy własnej matki. Odnaleźć w niej tę ciekawość życia jaką nosiła w sobie, kiedy była jeszcze dzieckiem. „Paryż, 13. dzielnica” portretuje grupę młodych ludzi poszukujących harmonii pomiędzy wyzwolonym seksem, a pragnieniem znalezienia trwałych uczuciowych więzi. Z kolei bohaterem „Filmu balkonowego” jest kamera filmowa. Wśród przewijających się przed nią tłumu osób stara się wyłowić w każdym to, co indywidualne i niepowtarzalne. Odsłonić ich sekrety i marzenia. Niepokój i nadzieję.
