śp. Sławomir Andrzej Mieleszko

30.04.1938-13.05.2021

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 13 maja 2021 r. zmarł nasz kolega prof. Sławomir Andrzej Mieleszko. Wieloletni członek ZPAP, ceniony nauczyciel akademicki i wychowawca młodzieży, wybitny pedagog oraz artysta rzeźbiarz. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Od 1973 roku przez ponad 40 lat był związany z pracą naukowo – dydaktyczną na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1980–1993 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Wychowania Artystycznego UMCS, w latach 1973–2008 był kierownikiem Zakładu Rzeźby.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 29 maja 2021 r. w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krzczonowie. O godzinie 12.30 zostanie wystawiona urna z prochami i pożegnanie zmarłego, o 13.00 odbędzie się msza żałobna.

Społeczność Wydziału Artystycznego UMCS składa kondolencje i wyrazy współczucia Rodzinie i Przyjaciołom.

Prof. dr hab. Sławomir Andrzej Mieleszko

Urodzony w 1938 r. w Nowym Świerżniu, powiat Stołpce, województwo nowogródzkie. Studia na Wydziale Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Dyplom w pracowni prof. Bazylego Wójtowicza w roku 1963.

Prof. dr hab. Sławomir Andrzej Mieleszko to jeden z pierwszych pedagogów tworzących podwaliny obecnego Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie. Między innymi dzięki jego staraniom i życzliwości ówczesnych władz Uczelni w roku 1976 został powołany Instytut Wychowania Artystycznego z siedzibą przy ul. Zana 11a. W nowej strukturze powstał Zakład Rzeźby, w skład którego wchodziły dwie pracownie. Profesor Mieleszko objął funkcję kierownika Zakładu Rzeźby. Przyczynił się również do uzyskania przez Instytut w roku akademickim 1991/1992 nowej siedziby przy al. Kraśnickiej 2b. W roku 2013 po 40 latach pracy profesor przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Prof. dr hab. Sławomir Andrzej Mieleszko w dorobku artystycznym posiada kilkanaście wystaw indywidualnych i udział wielu wystawach zbiorowych, nagrody i wyróżnienia w licznych konkursach rzeźbiarskich. Autor kilkuset rzeźb, w tym 23 rzeźb plenerowych i 19 monumentalnych pomników związanych z wydarzeniami z historii Polski, między innymi:

• Pomnik Konfederacji Tyszowieckiej, Tyszowce 1964 r.
• Pomnik Partyzantów, Tomaszów Lubelski 1966 r.
• Pomnik Dzieci Zamojszczyzny, Lublin 1969 r.
• Pomnik Zwycięstwa, Radzyń Podlaski 1970 r.
• Pomnik Nieznanego Żołnierza, Świdnik 1974 r.
• Pomnik Leopolda Staffa, Skarżysko-Kamienna 1979 r.
• Pomnik Martyrologii Żydów Lubelskich, Lublin 1985 r.

Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki za całokształt pracy twórczej. Otrzymał medal Ministra Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, dwie nagrody wojewody lubelskiego, Nagrody Marszałka Województwa Lubelskiego, Prezydenta Miasta Lublina, Srebrną Odznakę „Zasłużony dla miasta Lublina”, Medal „Zasłużony dla miasta Świdnika” i oraz wiele nagród Rektora UMCS.