Organika jest czwartą wystawą indywidualną Kamila Stańczaka w Galerii Białej. Jego artystyczny debiut w naszej galerii odbył się w 2005 roku, w ramach manifestacji młodej sztuki lubelskiej pn. Nova Biała.

Stańczak zajmuje się malarstwem i instalacją. Tworzy również charakterystyczne obiekty i architektoniczne makiety oraz konstruuje urządzenia, które można wprawić w ruch.

Opuszczone budynki, bunkry, skomplikowane podziemia i korytarze, roślinność wpełzająca w ich wymyślne struktury, eksplozje jaskrawych barw – to najczęściej spotykane motywy w jego sztuce. Wybiera bardzo specyficzne elementy ze świata dzikiej przyrody, postindustrialnej architektury, zdegradowanej przez cywilizację.

Tworzy dziwny i zagadkowy pejzaż wizualny, zawieszony między rzeczywistością a fikcją, jednocześnie naturalny i sztuczny. Nieustanna gra tych światów jest bazą jego artystycznych eksploracji.

W aktualnej wystawie artysta przekracza kolejne granice. Ekspozycja mająca charakter site specific, rozlokowana we wszystkich salach wystawowych wraz z przyległym korytarzem, jest największą dotychczas prezentacją twórczości Kamila Stańczaka.

Artysta ingeruje w architekturę galerii, definiując ją fragmentami substancji organicznej, choć powstałej wyłącznie z tworzyw syntetycznych. Materiał, który jest sztuczny w swojej istocie, próbuje naśladować naturę bądź stać się chociaż jej suplementem. Tytułowa organika pojawia się więc jako wielkoformatowa powierzchnia pleśni, mchów, na której wyrastają nigdy nie starzejące się grzyby – huby. Kolekcja talerzy zawiera krwiste struktury o zagadkowym pochodzeniu, zaś pajdy chleba nie pochodzą z piekarni. Okrągłe obrazy kojarzą się z wycinkami tajemniczych tkanek szykowanych do badań laboratoryjnych. Na marginesie dodam, że pomieszczenia zajmowane obecnie przez galerię w latach 80. XX wieku służyły jako sale wykładowe i laboratoryjne dla ówczesnych studentów medycyny.

Możliwości interpretacyjnych jest wiele, ponieważ sztuka Stańczaka jest aluzyjna i opiera się na nieoczekiwanych i niejednoznacznych skojarzeniach. To, co ją na pewno wyróżnia, to wyjątkowa precyzja i kunszt wykonania oraz po prostu odrębność wobec aktualnej sztuki.

Anna Nawrot