Pocztówka Kobiety na łące, Kraków [1908-1922] Źródło polona.pl
Zbliża się 8 marca – Dzień Kobiet, więc wszystkim kobietom składamy najserdeczniejsze życzenia! A skoro kobieta zmienną jest, zamieszczamy trochę kontrowersyjną bajkę ludową, na którą trafiliśmy przy poszukiwaniu materiałów do tomu Zwierzęta naszego Słownika stereotypów i symboli ludowych. Bajka ta przenosi nas do czasów Adama i Ewy, którzy potrzebują żon dla swych siedmiu synów, a na świecie nie ma jeszcze dla nich kobiet. Adam (a jakże!) wpada więc na pomysł, żeby stworzyć je... ze zwierząt domowych. Jak to się skończyło, przeczytajcie sami!
Legenda została zamieszczona w książce Doroty Simonides Dlaczego drzewa przestały mówić? Ludowa wizja świata (Opole 2010) i pochodzi z archiwum autorki.
Każdy wie, że pierwszymi ludźmi na świecie byli Adam i Ewa. Jak zostali wygnani z raju, osiedlili sie na ziemi i rodzili dzieci. Mieli siedem synów i jedną dziewczynę. No, ale jak ci synowie im porośli, to – jak to w życiu bywa – chcieli se założyć własną rodzinę i zbudować własne gospodarstwo. Ale cóż tu zrobić, jak znali tylko swą siostrę i każdy z braci chciał ją pojąć za swą żonę. Rodziców bardzo to martwiło, bo to przecież nie może być, aby brat z siostrą tworzyli małżeństwo! No i rozmyślali, aże Adamowi przyszło na myśl, że se jakoś poradzi. Zawołał wszystkich siedem synów i nakazał im, coby upletli osiem pięknych koszy. Jak to zrobili, to teraz z Ewą postanowili zrobić tak:
Pod pierwszym koszem ukryli kokoszkę.
Pod drugim koszem ukryli gęś.
Pod trzecim koszem ukryli kaczkę.
Pod czwartym koszem ukryli owcę.
Pod piątym koszem ukryli kózkę.
Pod szóstym koszem ukryli suczkę.
Pod siódmym koszem ukryli kotkę.
Pod ósmym ukryli swą córkę jedyną.
Jak już wszystkich ukryli, tak zaczęli wołać do nieba, coby im Pan Bóg pomógł, bo oni se rady dać nie mogli, a grzeszyć już więcej nie chcieli.
Tak ci synowie przyszli z lasu i każdy – od najstarszego do najmłodszego – podniósł wyznaczony mu koszyk. A tu same piękne dziewczyny i ich siostra. Radości było wiele, bo widać Pan Bóg wysłuchał pierwszych rodziców.
Ale po ślubie się okazało, że każda żona była nie tylko kobietą, ale miała w sobie te cechy, które najpierw miały zwierzątka schowane pod koszem.
Pierwsza była podobna w swym zachowaniu do kokoszki. Chciała panować nad całym stadłem.
Druga była podobna do gęsi. Tak jak ona była głupiutka i gęgała po całej wsi.
Trzecia była podobna do kaczki. Tak jak ona wszystko brała na swoje podwórze i nie chciała się dzielić.
Czwarta była podobna do owieczki. Spokojna i łagodna.
Piąta była podobna do kózki. Skakała, tańcowała całymi dniami.
Szósta była podobna do suczki. Lizała obcego a szczekała na swego.
Siódma była podobna do kotki. Przymilała się do każdego, kogo ujrzała.
Jedynie ta ósma była prawdziwą kobietą, ale i ona ma w sobie te cechy wszystkich sześciu razem. Dlatego Adamowe syny nie miały lekko, bo im te żony nadokuczały. A najbardziej zmienna była ich siostra, ta to dopiero swemu mężowi dała się we znaki.
Od tamtych czasów trzeba wiedzieć, jaką kobietę kto sobie wybiera. Czy kurę, czy gęś, czy kaczkę, czy owieczkę, czy kózkę, czy kotkę, czy suczkę, czy taką, co ma charakter wszystkich sześciu.
