Jest ostatnim, czy pierwszym dniem tygodnia? Po sześciu dniach pracy – kiedy już na obraz i podobieństwo swoje nas uczynił – dnia siódmego odpoczął po całym swym trudzie stworzenia – i dzień ten świętym uczynił. Ale to chyba była sobota. Bajki na bok – przesuwamy ją teraz na dzień następny. I wtedy dopiero ogarnia nas paraliż wolnego czasu – wszystko odkładamy do załatwienia w codzienności. Idzie o to, by trwać, wspominać z nostalgią piątek, piąteczek, piątunio, i czekać w napięciu na poniedziałek – szewski czy jakiś inny, i tak go nie lubimy. I jej nie darzymy sympatią – bo szybko się kończy. Nie dziw, że amantów doprowadza do rozpaczy – proszą swoje wybranki, by dały im tę jedną, ostatnią, smutną – „a potem niech wali się świat”. Nie wszyscy tak hamletyzują – Brytyjczycy tradycyjnie chcą wtedy „razem z rodziną przy stole, najeść się, żeby jak najszybciej zasnąć”. Tylko Niebiesko-Czarni na nią czekali i obiecywali ukochanej, że będzie ona dla nas!
