Problemy natury psychicznej zazwyczaj pojawiają się powoli. Na początkowym etapie możemy zaobserwować pewne niepokojące sygnały. Często jednak są one pomijane lub bagatelizowane zarówno przez otoczenie jak i tego kto ich doświadcza. To pozwala im się rozwinąć.
Wrażliwość skierowana w stronę drugiego człowieka, połączona z porcją wiedzy psychologicznej dotyczącej rozpoznawania niepokojących sygnałów, może pomóc w szybszej reakcji oraz pełniejszym zrozumieniu osoby cierpiącej.
To przewlekła choroba, która należy do zaburzeń psychotycznych. Może rozpocząć się w sposób nagły i ostry (w ciągu kilku dni) lub stopniowy (w ciągu kilku miesięcy a nawet lat). W pierwszym przypadku dominują niezwykłe przeżycia wewnętrzne, często prowadzące do dziwacznych a czasem gwałtownych zachowań. Schizofrenia zaczynająca się stopniowo cechuje się głównie narastającym wycofaniem, podejrzliwością, zanikającą spontanicznością i nieadekwatnością zachowań oraz pogorszeniem funkcji intelektualnych. Ekspresja emocji staje się coraz słabsza i mniej adekwatna do okoliczności. Osoba z tą chorobą unika kontaktu z innymi, staje się nieufna i ogranicza swoją aktywność.
Poznaj hisotorię Marka - komiks
Pewnym wskaźnikiem potrzeby udzielenia pomocy może być nasz dyskomfort w rozmowie z drugą osobą. Wyraża się on poczuciem, że nie możemy zrozumieć czyjegoś zachowania ani się z nim porozumieć ze względu na jego stan psychiczny.
Depresja należy do grupy zaburzeń nastroju. Powszechnie kojarzy się ze smutkiem, jest to jednak o wiele bardziej złożone zjawisko. Osoby z depresją doświadczają trudności zarówno psychicznych jak i fizycznych. Często towarzyszy im uczucie pustki i beznadziei połączone z brakiem sił i motywacji do podjęcia aktywności.
Na depresję składają się zarówno przyczyny biologiczne (związane z neuroprzekaźnictwem w mózgu) jak i psychiczne (trudne wydarzenia w życiu, cechy osobowości). Przyczynić mogą się niej również zjawiska cywilizacyjne takiego jak stres, ciągła presja czasu czy przepracowanie mogą
Zaburzenie to może dotknąć każdego, niezależnie od wieku. W obecnych czasach depresji doświadczają nawet dzieci.
Nieleczona depresja może przerodzić się w chorobę przewlekłą, nawracającą, która ostatecznie prowadzić może do zamiarów i prób samobójczych. Dlatego ważne jest szybkie działanie, gdy tylko zauważymy pierwsze niepokojące objawy.
Choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się cyklicznym występowaniem na zmianę obniżonego nastroju (depresja) i nadmiernej aktywności (mania). Pomiędzy tymi fazami zwykle obserwuje się okresy remisji, czyli zaniku objawów. Epizody trwają zazwyczaj od kilku tygodni do kilku miesięcy.
Opis fazy depresji jest analogiczny do tego powyżej.
Człowiek jest
Przekonanie, że mania jest okresem nieustannego dobrego samopoczucia jest mitem. W rzeczywistości nadmiar energii obecny w tej fazie bardzo często przejawia się uczuciami irytacji, rozdrażnienia czy zdenerwowania.
Choroba afektywna dwubiegunowa jest schorzeniem przewlekłym i nawracającym. Im wcześniej się ją rozpozna i zastosuje specjalistyczne leczenie, tym większa szansa, że uda się powstrzymać nawroty.
Strach od lęku różni się tym, że dotyczy czegoś konkretnego. Możemy bać się burzy, egzaminu, ciasnych pomieszczeń czy upadku z wysokości. Zagrożenie nie koniecznie musi być realne, ale istnieje odpowiedź na pytanie: czego się boisz? Lęk natomiast ma charakter ogólny i bezpostaciowy. Mamy poczucie, że „coś złego się stanie”, ale nie jesteśmy w stanie określić co to dokładnie miało by być.
Główną rolę odgrywają tutaj czynniki psychologiczne, natomiast objawy mogą występować w również formie fizycznej (pocenie się, bóle brzucha, bezsenność).
Osoba dotknięta zaburzeniami związanymi z lękiem i strachem zazwyczaj zdaje sobie sprawę, że jej obawy są przesadne lub wręcz bezpodstawne. Nie zmienia to jednak tego, że odczuwa bardzo silne emocje, których nie może pozbyć się inaczej niż usuwając ich źródła.
Człowiek z zaburzeniem osobowości ma pewne zestawy niekorzystnych i utrwalonych cech charakteru, wzorców zachowania i reakcji emocjonalnych oraz relacji z innymi. Zjawiska te są źródłem trudności w funkcjonowaniu akademickim, rodzinnym czy zawodowym. Zaburzenia osobowości mają charakter trwały, co odróżnia je od chorób psychicznych. Powody powstawania zaburzeń osobowości są zróżnicowane i należy rozpatrywać je indywidualnie. Co ważne, nad zaburzeniami osobowości można pracować i zmieniać je w toku psychoterapii.
Wyróżnia się następujące zaburzenia osobowości:
Powszechnie uważa się, że zaburzenia odżywiania są wynikiem pragnienia osiągnięcia idealnej sylwetki. Sprawa jest jednak znacznie bardziej skomplikowana. Próby drastycznego odchudzania są też nieraz odpowiedzią na trudną sytuację rodzinną czy szerzej życiową. Mogą być sposobem ratowania rozpadającej się rodziny, dramatycznym sposobem na zwrócenie na siebie uwagi czy desperacką próbą zbudowania poczucia własnej wartości.
Anoreksja polega na dążeniu do osiągnięcia i utrzymania bardzo niskiej masy ciała za pomocą niezdrowych i wyniszczających organizm sposobów.
Pojawia się pytanie: dlaczego i po co ktoś robi sobie coś takiego?
To zaburzenie objawia się:
Osoby z bulimią również pragną być niezwykle szczupłe. To zaburzenie objawia się naprzemiennymi stanami objadania się i stosowania restrykcyjnych diet czy zabiegów mających na celu usunięcie z organizmu jedzenia (powodowanie wymiotów czy przeczyszczeń).
Dla bulimii charakterystyczne jest:
