Ciało w kulturze popularnej, która karmi się jego obrazami i najmniejszy jego fragment pożąda obnażyć - dlatego jest obsceniczna: wulgarna, bezwstydna, nieprzyzwoita, niestosowna… Ale zarazem też i higieniczna, ekologiczna, fitnessowa, dyscyplinująca nas do tego, by być lepszą wersją siebie przez ćwiczenia, jogging, tatuaże, dietę i… zakup niezbędnych zestawów odżywek, odzieży, sprzętu i akcesoriów. Uwodząca medialnymi obrazami cudownych metamorfoz, których dokonać mogą na naszym ciele masaże i rytuały SPA, zabiegi medycyny estetycznej i chirurgii plastycznej. Ciało jako produkt, towar, dzieło sztuki - i my jako życiowi artyści? A może tylko zblazowani głupcy? Którym obrazy i ekrany odrywają spojrzenie od własnego ciała i czynią je zbytecznym jako miejsce tożsamości. Gdzie zatem jesteśmy, jeśli nie tu oto w tym ciele, które jutro będzie już inne?