Instytut Historii

Z recenzji dr. hab. Tomasza Sikorskiego, prof. Uniwersytetu Szczecińskiego:

Aleksander Bocheński (1904 – 2001) – bohater monografii dr Ariela Orzełka to bez wątpienia jeden z najciekawszych i najbardziej oryginalnych myślicieli politycznych minionego wieku: mocarstwowiec, konserwatysta (młodokonserwatysta), współpracownik „Buntu Młodych” i „Polityki”, a po wojnie wielu pism koncesjonowanych środowisk katolików świeckich (zwłaszcza afiliowanych przy Stowarzyszeniu PAX), historiozof, piewca polskiej industrializacji (uprzemysłowienia), wreszcie, a może przede wszystkim rzecznik chodnego, realizmu politycznego. Przez całe życie kochał politykę, ale unikał bezpośredniego w nią zaangażowania (poza kilkoma epizodami). Wolał skupić się na analizie, ideowych rozważaniach i myślowych eksperymentach. Niemal zawsze trzeźwo i beznamiętnie oceniając polskie przywary, pisząc odważnie o polskich fantazmatach, mitotwórczej egzaltacji, uderzając w to, co dla Polaków święte. I choć nie zawsze miał rację, to jednak nie sposób było odmówić mu politycznego zmysłu, odwagi w wyrażania poglądów na sprawy trudne, nierzadko stanowiące narodowe tabu, których starano się nie dotykać nawet piórem. […]

Bez wątpienia jest to praca ze wszechmiar cenna, pod względem źródłowym doskonała, wręcz imponująca. Doktor Ariel Orzełek w obrębie problematyki poruszanej zamyka całkowicie pole badawcze przez siebie zakreślone. […] Myślę, że o recenzowanej przeze mnie książce będzie niedługo głośno.