Instytut Archeologii

Medal dla Profesora Siegmara von Schnurbeina

Decyzją Senatu UMCS, na wniosek Instytutu Archeologii poparty przez Radę Wydziału Humanistycznego, jeden z najwybitniejszych archeologów wpisany został na listę Amicis Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Laureat odbierze medal w trakcie inauguracji nowego roku akademickiego.

Profesor dr hab., wielokrotny doktor honoris causa Siegmar von Schnurbein – dzisiaj emeritus – należy do koryfeuszy archeologii europejskiej. Jego dorobek naukowy oraz działalność na rzecz dyscypliny naukowej dały mu ogromne uznanie, szacunek i zbudowały autorytet o rzadkim wymiarze. Zasłynął również jako promotor badań interdyscyplinarnych i międzynarodowych. Jego wieloletnie badania w słynnej Alezji (oppidum celtyckie broniące się przed Cezarem) z zespołem francuskich i niemieckich archeologów uznawane są za prekursorskie w zakresie nowoczesnego partnerstwa naukowego. Zainicjował i pilotował monumentalne przedsięwzięcie „Corpus der römischen Funde im europäischen Barbaricum”, którego owocem jest kilkanaście opasłych tomów. W latach 1990-2006 piastował funkcję Dyrektora liczącej ponad 100 lat, jednej z najbardziej prestiżowych europejskich instytucji archeologicznych – Römisch-Germanische Kommission (RGK) we Frankfurcie nad Menem, posiadającą bibliotekę archeologiczną będącą jedną z najznakomitszych w świecie. Z tej pozycji konsekwentnie wprowadzał w życie ideę jej otwartości, skierowaną w szczególności na kraje słowiańskie. Jego niezwykła życzliwość i ofiarność w zdobywaniu środków wspierających badania młodych uczonych z Polski, Czech, Słowacji oraz Węgier, Rumunii i krajów bałkańskich zaowocowała karierami wielu znakomitych dzisiaj archeologów. Zasiadał w wielu radach naukowych decydujących o realizacji projektów i o stypendiach naukowych. Zasiada w prezydium komitetu wykonawczego Union Internationale des Sciences Préhistoriques et Protohistoriques, jest m.in. członkiem rzeczywistym Austriackiego Instytutu Archeologicznego i członkiem honorowym The Society of Antiquaries w Londynie. W roku 2003 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 2009 otrzymał za swoją działalność naukową nagrodę European Heritage Prize.

To tylko sygnalne elementy z barwnego życiorysu naukowca.

Zasługi dla UMCS

Profesora von Schnurbeina zachwyciły wyniki lubelskich badań nad okresem rzymskim. Jego staraniem opublikowana została po niemiecku in extenso habilitacja prof. A. Kokowskiego. Po czym Katedrę Archeologii UMCS spotkało wielkie wyróżnienie, wpisania na listę priorytetowych partnerów RGK. Oznaczało to nieograniczony dostęp do Biblioteki RGK, miejsce w pokojach gościnnych dla realizujących projekty badawcze i nieodpłatny dostęp do wszystkich mediów naukowych RGK. Dzięki temu lubelscy archeolodzy odbyli tam już 39 dwutygodniowych cyklów studiów badawczych. Kiedy decydowały się losy wyboru partnera do budowania internetowej bazy danych literatury archeologicznej DYABOLA-ZENON, Profesor bez wahania wskazał na Instytut Archeologii UMCS jako najodpowiedniejszego partnera w Polsce. Przez dwa lata RGK finansowało zatrudnienie dwojga pracowników dla realizacji zadania, a biblioteka IA UMCS wzbogaciła się dzięki temu o setki bezcennych publikacji. Z polecenia Profesora i za jego wstawiennictwem możliwe było dotarcie do wszystkich instytucji w Niemczech, jakie znalazły się na listach badawczych życzeń stypendystów z Lublina. W końcu jako wiceprzewodniczący fundacji „Freunde der Archäologie in Europa e. V.” wsparł wydanie książki A. Kokowskiego i W. Niemirowskiego „Na tropie zaginionych odkryć. Archeologia w świetle doniesień prasowych z dawnej prowincji Grenzmark - Posen-Westpreußen/Auf den Spuren von Verlorenen Entdeckungen. Die Archäologie im Spiegel der Presse der ehemaligen Provinz Grenzmark – Posen-Westpreußen” (Lublin 2016) również w języku niemieckim. Z niezwykłą uwagą śledzi na bieżąco archeologiczne poczynania rodem z UMCS, promując je w całym świecie. Słynne w środowisku jest jego po wielokroć wypowiadane zdanie – „w Lublinie archeologia zyskuje inny wymiar – tutaj umieją docierać tam, gdzie nikt nie odważył się nawet dotąd pomyśleć”.

Medal Amicis Universitatis jest najskromniejszą formą wyrażenia wdzięczności za dziesiątki lat naukowej opieki. Niemniej nie ma piękniejszego i wartościowszego określenia jak „Amicis”.

(oprac. A. Kokowski)